Marathi Balgeet

Marathi Shabdkosh - कालबाह्य होत चाललेले शब्द

फर्निचर हा शब्द आपण वापरतो याचा मराठी शब्द सुचवा

झिरमिळ्या ….. konala mahit ahe ka yacha arth?

विजार(पॅन्ट),सदरा(शर्ट),पातळ(पाच वारी साडी), लुगडं(नऊ वारी साडी) पोलकं(ब्लाऊस) कपडे इंग्रजाळले आणि त्यामुळे भाषा.

म्होर (समोर), कालवन (भाजी), फरताळ (भिंतीतला कप्पा), देऊळी (दिवा ठेवण्यासाठी त्रिकोणी आकाराचा भिंतीतला कप्पा)

उपटसुंभ : काहीही काम नसलेला रिकामटेकडा मनुष्य,

भटकभवानी : अर्थ तोच फक्त स्रीबद्दल वापरला जाणारा शब्द,

आडदांड : खूप मोठे किंवा जास्त जागा व्यापणारे,

बोंबलभिक्या : सर्वत्र आरडाओरड करून सांगणारा,

फुलपात्र : पाणी पिण्यासाठी वापरात येणारे काठ असलेले लहान भांडे,

पान : जेवणाचे ताट याअर्थी,

गावडंका : खूप मोठ्याने असलेले बोलणे,

चहाड्या : कुचाळक्या अर्थात एखाद्याविषयी दुसऱ्याजवळ वाईट बोलणे,

गब्दुल्ला / गब्दुल्ली : गोबऱ्या गालांचा / गोबऱ्या गालांची,

गधडा / गधडी : लाडाने संबोधण्यात येणारा शब्द,

लडदा : आगाऊपणाने वागणारा मनुष्य,

शिंच्या / व्हण्ण्या : पूर्वी वापरल्या जाणाऱ्या सभ्य शिव्या.!

बारी म्हणजे खिडकी. बारी म्हणजे खेळातील डाव, chance,

चिनखाडणे - रेघोट्या मारणे

पाप्याचं पितर आम्ही अजूनही वापरतो 😂

माझे बाबा अजूनही काही जुने शब्द वापरतात. जसे दरवाजा ला कावड, शोधणे झांबलणे, घमेली म्हणजे धान्य किंवा काही वस्तू ठेवायला वापरला जाणारा मोठा कटोरा.

ढापण्या (चष्मे वाला)

कोरड्यास म्हणजे (कालवन,आमटी, पातळ भाजी) कोरड्यास हा शब्द माझी आजी वापरायची आजीला मी विचारलं कोरड्यास का म्हणतेस काय अर्थ आहे तेव्हा आजी म्हणाली आपली भाकर कोरडी असते भाकरीबरोबर खाणाऱ्या कालवणाला कोरड्यास म्हणतात

दळभद्रीपणा,कंगाल,नाचक्की

ऐतवार - रविवार.
फतकल , झिपरी, खत्रुड उलीसं, तापद्रा,आलबेल, आंदण, बेंटकुळी
परसाकडे जाणे(शौचास जाणे), वाईलं(वेगळा), उलीसा(थोडा), सई करणे(आठवण काढणे), वाढुळ (खूप वेळ), फदकाल मांडून बसणे, सांच्याला ( संध्याकाळी), इरीवारी (नेहमीच्या इतर दिवशी),
१ 'कोरड्यास'- जेवणातील कोरडी भाजी, २ 'पातळ'- नऊवारी साडी, ३ 'परसाकडे जाणे'- शी ला जाणे (go to Toilet), ४ 'विसान/ इसान' - आंघोळीच्या गरम पाण्यात घालावे लागणारे गार पाणी.
चाकी = गोळी/candy
गंजिफराक- पूर्वीच्या काळी पुरुषांच्या वापरायचे एक प्रकारचे बनियन सारखे पण लांब बाही, अंगाभोवती गुंडाळून पुढे बांधायचे वस्त्र
सोक पडणे - खूप तहान लागणे... रवकांडा - म्हणजे भला मोठा(उदा. मोठा बटाटा).... धिबिडका - म्हणजे एकत्र जमलेल्या माणसांचा गोंधळ.... काचकुच - म्हणजे कमी देणे( जेवण वाढताना काचकुच करू नये पोटभर वाढावं).... आकरित - म्हणजे विपरीत... अधाशी- म्हणजे ज्याला खायला मिळतं तरी ना मिळाल्या सारखा खातो तो... आक्षी - म्हणजे अगदी....
भानशिरां (मालवणी) गरम पातले उचलण्यासाठी वारला जाणारा कपडा...!
लंगोट(diaper), आंगड(shirt), टोपडं(topi), लुगडं(saree). माझ्या व्यवसायातील कमी वापरातील शब्द.
तुमका-तुम्हाला, आमका-आम्हाला, हयसर/हय-ईथे, थयसर/थय-तिथे, खयसर/खय-कुठे, झिल-मुलगा, बायेल-बायको, घो-नवरा, बापुस्-वडील, आऊस-आई, चेडू-मुलगी, रे-अरे, गो-अग, अगे/गे=अग(आदरार्थी), कित्या-कशाला, कोणाक-कोणाला, ह्याका-ह्याला, त्याका-त्याला, आसा-आहे, वायच-थोडेसं, ईले-आले, नजा - अशक्तपणा, न्हीम्बार - ऊन, आडाळो - विळी, भानशेरां - फडकं (स्वयंपाक घरात वापरण्यासाठी असलेले), चिटकी - गवार, सार - आमटी, काविलता-उलातणं,
सुबक ठेंगणी, ढिम्म, सांत्वन, अंबाडा, विचका, फडशा... खूप सारे शब्द, खरे तर पुण्यानंतर रिक्षा चालक सुध्दा मराठी बोलत नाहीत, सांगावं लागतं अरे मराठी आहेस तर मराठी बोलत बाबा
पायरव : चाहूल / पायांचा आवाज
माणिकहिंदाण्या ... कधीही काहीही विचारले तर नाही म्हणणारा (मुख्यतः जेवणा किंवा खण्याबद्दल विचारल्यावर). हा शब्द वऱ्हाडाात/विदर्भात प्रचलित असायचा'
फोफसा आम्ही आज पण वापरतो.. नांदेड
बैजवार जा ( सावकाश जा )

कोनाडा, माजघर, देवघर,माडी,पडवी, परसदार, चूल - वैल, बंब, कळशी, घागर, चरवी, सारवणे, शिंपणे

थोडी नकारात्मक संबोधने आहेत. लेमळट, नेभळट, फद्या, अवसान घातकी इत्यादी.

फोपश्या ( गोल मटोल पण आतून फुसका), विचका ( गुंतागुंत ), बाज , दिवाण ( एक विशिष्ठ प्रकारचा पलंग) , ओसरी (Verandah) , सज्जा (Balcony), वंगाळ (ओबडधोबड)

विजिगीषू - जिंकण्याची इच्छा असलेला, मौप - पुष्कळ, बरच , पायरव - चाहूल

' भोज्जा ' म्हणजे खेळताना ज्याला पकडतो त्याच्यावर आलेलं राज्ज.' खुडुक ' म्हणजे पार मोडकळीस आलेले आणि हे विशेषण वस्तू किंवा माणसांनाही लावले जाते.' टंब्रेल ' परसाकडे (संडास) ला जाताना पाणी नेण्याचा डबा. 'परसदार

वनवाश्या , बोंबलगट्ट्या, उकांडाहुडक्या, मसनजोग्या, कान कापलेल्या ही सगळी विशेषणा विनाकारण हिंडत असणाऱ्या ला लावली जातात

पाडोळा म्हणजे भटक्या, उगाच भटकणारा हा आमच्या पालघर , वाणगाव भागातील बोली भाषेतील शब्द आहे.

येरवाळी ...सकाळी, पेचकट ...अशक्त, गडगनेर ...केळवण,

गवण (फ्रॉक )

मेंगळट - हळूहळू काम करणारा/री

वाईच म्हणजे थोडंसं, मोऱ्ह म्हणजे पुढे, गोणपाट म्हणजे पोतं, यंगणे म्हणजे चढणे, थोबाड किंवा मुस्काड रंगवणे म्हणजे कानाखाली वाजवणे, मुस्कडतोंड्या, थोबाडतोड्या हे शब्द पण रागाने किंवा लाडाने वापरतो आम्ही😂

गचपन म्हणजे गवत किंवा झुडपामुळे झालेली अडचण

येरवाळी म्हणजे लवकर

लाळ्या .लाल टाकणारा. वाश्या. वासघेणारा .आय घाल्या . .माधे मधे लुडबूड करणारा.बायल्या बायकोचे ऐकणारा.

सांडली = चिमटा। , घडवंची =चार पायांचे स्टूल , ऐतवार = रविवार , बिस्तरवार =गुरुवार , फडताले =चुलीजवलील भिंतीतील शेल्फ ,

दशमी = पोळी ,उकिडवे पाठीवर झोपणे , जाजम = जाड सुताची दोन पदरी भली मोठ्ठी सतरंजी , खंगालणे। = भांड्यात पाणी घालून भांडे(मोठे )गदागदा हलवून धुणे

तडणी लागलं - पोट कटोकाट भरणे

फदुला - लठ्ठ

पाप्याच पवित्र फओपश्यआ वापरात आहे

झांबल्या म्हणजे ज्याला काम सुचत नाही तो.....विदर्भातील शब्द 😂

वाढवण, खराटा, केरसुणी = झाडु, काढणं = विहिरीतून पाणी काढण्यासाठी दोरी बांधलेले छोटे भांडे, पाखाडी = चढ असलेला रस्ता, दिवाणखाना = living room, hall, शयनगृह, शयनकक्ष = bedroom, न्हाणीघर= bathroom, स्वयंपाकघर = kitchen, सज्जा = balcony , न्याहारी = breakfast,

सांडशी = स्वयंपाकघरात वापरतात पक्कड

दप्तर (school bag) शिसपेन्सिल (pencil) दौत (ink) कचेरी (office)

कवाड-दरवाजा

कोरड्यास(कालवण), वायची (खोटारडी),उलीसं (थोडंसं), ऐतवार (रविवार),बुकणी(चहा पावडर),

खुंटी = hook, धुलाईयंञ = washing machine, mixer grinder oven यांना मराठीत काय म्हणतात?

फुफाटा - धूळ या अर्थी वापरला जातो. येस - गावाची वेस. लै - खूप या अर्थी.देवळी - भिंतीत असणारा कप्पा. आगळ - घराच्या मुख्य दरवाजाला आतून असणारी मोठी कडीसदृष्य गज. काठवट - भाकरी करण्यासाठी वापरली जाणारी लाकडी परात.

दिवे मालव,निज,भुसोट्या मागे घे म्हणजे झिपरे केस,झिंज्या ओढीनं,

तताफुली-आगाऊपणा करणारी मुलगी

आंगडं (शर्ट) कावड (दरवाजा) कोड्यासं (शिजवलेली भाजी) इजार (पँट)

शापी म्हणजे दुपट्टा , बांडीस अथवा बंडि म्हणजे बनियान , विदर्भात जावयाला बाप्पु अथवा बुवा म्हणतात. अलीकडे जावयाला भाऊजी म्हणणं चालत नाही मात्र जिजू हा शब्द वापरला जातो.

नुसता स्वयंपाक हा विषय घेतला तरी १)कणिक तिम्बणे कालबाह्य झालं आहे, त्याऐवजी पीठ मळतात, २)स्वयंपाक करणे च्या ऐवजी जेवण बनवणे, ३)स्वयंपाकघरच्या ऐवजी सर्रास किचन म्हणतो ४)फोडणीदेखील हळूहळू कमी होतंय त्याऐवजी तडका दिला जातो, ५)फरताळ, मांडणी, सांडशी, फुलपात्र, खलबत्ता, वरवंटा, ह्या वस्तू आणि शब्द दोन्ही विस्मरणात गेले नसले तरी शहरी भागात वापर शून्य आहे. ६)रांधने हा शब्दही कुणी वापरत नाही ७)फुकणीच्या हा शब्द शिवी म्हणून माहीत असतो पण फुकणी ही 50 वर्षांपूर्वी स्वयंपाक घरात आवश्यक वस्तू होती.

भूतुर - आतमध्ये, वांगडाक- सोबत, तूका- तुला, त्येका- त्याला, खय- कुठे, माका- मला, खेका- कशाला,

कुड्या - गठ्ठे , झाप्या - हटकून गप बसणारा , निसमाळ - निर्माळ, बजिंदा - हट्टी, लागिरं झालं - ओढ लागली , गैबाना, हुबलाक, चळाक

सुलळी चा तोडा किंवा आसुसा म्हणत... सुक्की भाजी ला कोरड्यास म्हणत.....

झंपर (ब्लाऊज), चाहाटळ, स्वैपाक घर( हल्ली लोक सर्रास किचन म्हणतात). दप्तर, शिस पेन्सिल, विजार, झब्बा,लेंगा, खेटर, निमताळा, अगोचर,......

इद्रा= विचित्र

"ए खवड्या" हा शब्द बर्याचदा आंम्ही आमच्या बालपणी वापरत होतो..😂

माठ = मठ्ठ

लळाफळा म्हणजे पाचपेच नसलेली

आमचे आजोबा होते ते उलटी ला वांती म्हणायचे ताटाला ताम्हण, आणि अजूनही मोडी मध्येच लिहायचं आणि ती यादी नेहेमीच्या वाणसामानाच्या दुकानात त्यांना पण समजायची

कोरड्यास (भाजी),दुरडी (टोपली), वांती(उलटी),आधन (चहाला किंवा भाजीला उकळणे),वाढुळ(खुप वेळ),यदुळा (यावेळी), धाडलं (पाठवले),भगुण(पातेले),

Career Counselling क्या होता है ?

करियर काउंसलिंग क्या है?

करियर काउंसलिंग एक प्रकार का परामर्श है जो लोगों को अपने करियर के लक्ष्यों को प्राप्त करने में मदद करता है। यह एक प्रक्रिया है जिसमें एक करियर काउंसलर उम्मीदवार के व्यक्तिगत, शैक्षणिक और व्यावसायिक लक्ष्यों का मूल्यांकन करता है और उन्हें अपने लिए सही करियर विकल्प चुनने में मदद करता है।

करियर काउंसलिंग के दौरान, करियर काउंसलर उम्मीदवार के साथ विभिन्न गतिविधियों में संलग्न हो सकता है, जैसे:

उम्मीदवार के व्यक्तित्व, रुचियों, कौशल और मूल्यों का मूल्यांकन करना
उम्मीदवार के साथ करियर विकल्पों पर चर्चा करना
उम्मीदवार को करियर अनुसंधान करने में मदद करना
उम्मीदवार को अपने कौशल और अनुभव को बढ़ाने के लिए योजना बनाने में मदद करना

करियर काउंसलिंग का लाभ

करियर काउंसलिंग के कई लाभ हैं, जिनमें शामिल हैं:

उम्मीदवारों को अपने लिए सही करियर विकल्प चुनने में मदद करना
उम्मीदवारों को अपने करियर लक्ष्यों को प्राप्त करने के लिए आवश्यक कौशल और ज्ञान विकसित करने में मदद करना
उम्मीदवारों को अपने करियर में सफल होने के लिए तैयार करने में मदद करना

करियर काउंसलिंग के लिए कौन पात्र है?

करियर काउंसलिंग के लिए कोई विशेष आवश्यकता नहीं है। कोई भी व्यक्ति जो अपने करियर के बारे में निर्णय लेने में मदद चाहता है, वह करियर काउंसलिंग के लिए पात्र है। करियर काउंसलिंग के लिए आमतौर पर निम्नलिखित व्यक्ति आते हैं:

स्कूली छात्र
कॉलेज के छात्र
नौकरी की तलाश में लोग
करियर में बदलाव करना चाहते हैं
करियर में सफल होना चाहते हैं

करियर काउंसलिंग कहां से प्राप्त करें?

करियर काउंसलिंग विभिन्न स्थानों से प्राप्त की जा सकती है, जिनमें शामिल हैं:

स्कूलों और कॉलेजों में करियर सेंटर
सरकारी एजेंसियां, जैसे कि रोजगार सेवाएं
निजी करियर काउंसलिंग फर्में
ऑनलाइन करियर काउंसलिंग सेवाएं

करियर काउंसलिंग के लिए तैयारी कैसे करें?

करियर काउंसलिंग के लिए तैयारी करने के लिए, आप निम्नलिखित गतिविधियों में संलग्न हो सकते हैं:

अपने व्यक्तित्व, रुचियों, कौशल और मूल्यों के बारे में सोचें।
विभिन्न करियर विकल्पों पर शोध करें।
अपने करियर लक्ष्यों को लिखें।

इन गतिविधियों से आपको करियर काउंसलिंग के दौरान अधिक सार्थक और उत्पादक चर्चा करने में मदद मिलेगी।

What are the best lines in Marathi to start anchoring?

Choosing the best lines in Marathi to start anchoring depends on the specific event and your desired tone. Here are some options with different moods:

Formal:

नमस्कार! आपल्या सर्वांना आपल्या या कार्यक्रमात स्वागत आहे. (Namaskar! Aaplyas sarvanna aaplya ya karyakramat swagat aahe.) - This is a simple and formal greeting that means "Welcome, everyone, to our program!"
आपल्या सर्वांच्या उपस्थितीमुळे हा कार्यक्रम आणखी भव्य झाला आहे. (Aaplyas sarvancha upastthitimule ha karyakram aani bhavya zal Aahe.) - This expresses gratitude for the audience's presence and highlights the importance of their participation.
आजच्या या कार्यक्रमाची सुरुवात करण्यापूर्वी मी आपल्या सर्वांना एक छोटीशी कथा सांगू इच्छितो. (Aajchya ya karyakramachi suruvat karnyapurvi mi aaplyas sarvanna ek chhotisi katha sangoo ichchhito.) - This sets the stage for a story or anecdote that can introduce the theme of the event.

Informal:

चला मंडळी, कार्यक्रमाला सुरुवात करूया! (Chala Mandala, karyakramala suruvat karuya!) - This is a more casual and lively way to begin, inviting the audience to participate.
मस्त! आजचा कार्यक्रम खूप धमाकेदार होणार आहे. (Mast! Aajcha karyakram khup dhamake daar honar aahe.) - This builds excitement and anticipation for the program.
काय म्हणता मंडळी, तयार आहात? (Kay mhanta mandala, tayyar aahat?) - This directly engages the audience and encourages their participation.

Creative:

आज आपण एका अद्भुत प्रवासाला निघतो. (Aaj aapan ek adbhut pravasala nighthto) - This invites the audience to join an imaginative journey through the program's theme.
आपल्या मनांमध्ये एक स्वप्न उजळू द्या, आणि ते प्रत्यक्षात उतरते पाहूया. (Aaplya manamdhyaya ek swapna ujaloo dya, ani te pratyakshta utarte pahooya.) - This inspires the audience to dream big and believe in the possibilities.
आज आपण एकत्र येऊन काहीतरी खास निर्माण करूया. (Aaj aapan ektra yeun kahimtari khas nirmaan karuya.) - This emphasizes the collective effort and potential for creating something special together.

Additionally, you can personalize your opening lines by:

Mentioning the specific event and its significance.
Addressing any special guests or dignitaries present.
Sharing a thought-provoking quote or relevant anecdote.

Remember, the best opening lines are those that connect with your audience, set the tone for the event, and create a sense of excitement and anticipation.

Munjichi Mangalashtake in Marathi - Ramachi Munj

Matrubhojan in Munj

मुंजीच्या हळद घाणा ओव्या | munjichya jatyavarchya ovya | घाण्याच्या ओव्या

जात्यावरच्या ओव्या मराठी /घाण्याच्या ओव्या / Jatyavarchya Ovya

Sanskrit Mangalashtake

Paramparik Mangalashtak Marathi

Traditional Mangalashtak: An Exploration of Rituals and Blessings

Paramparik Mangalashtak, a cherished tradition in Marathi culture, is a set of auspicious verses recited during weddings. Let's delve into the significance, meaning, and cultural richness of this traditional custom.

Unveiling the Essence of Mangalashtak

Introduction: Mangalashtak is a customary practice deeply rooted in Marathi weddings. The term is a combination of "Mangal," meaning auspicious, and "Ashtak," referring to a set of eight verses. These eight verses are recited to invoke blessings and harmony in the newlywed couple's life.

Mangalashtak in Marathi: A Linguistic and Poetic Journey: The beauty of Mangalashtak lies not only in its linguistic richness but also in its poetic expression. The verses, often presented in a poetic form, convey blessings, good wishes, and a roadmap for a prosperous marital life.

Mangalashtak in Marathi: An Ancestral Heritage: These verses are an integral part of the cultural heritage of Maharashtra. Typically recited during the wedding ceremony, they serve as a link to the rich traditions passed down through generations in Marathi families.

The Artistry of Mangalashtak: Music, Lyrics, and Download

Mangalashtak Lyrics: Expressing Blessings through Words: The lyrics of Mangalashtak are a tapestry of poetic expressions, encapsulating blessings for the couple's journey ahead. Each word carries profound meaning, creating an atmosphere of spiritual significance.

Mangalashtak Download: Blending Tradition with Technology: In the digital age, the tradition of Mangalashtak has seamlessly transitioned into the online realm. Individuals can easily find and download Mangalashtak in various formats, preserving the sacred verses for generations to come.

Mangalashtak Song: Musical Harmony of Blessings: Many choose to enhance the experience of Mangalashtak by setting the verses to music. These melodious renditions add a harmonious touch to the auspicious occasion, making the blessings resonate with a musical cadence.

Exploring Mangalashtak in Different Contexts

Mangalashtak for Tulsi Vivah: A Sacred Union: In addition to weddings, Mangalashtak holds significance in the context of Tulsi Vivah. It symbolizes the divine union of the Tulsi plant with Lord Vishnu, invoking blessings for the household.

Mangalashtak Once More: Cinematic Interpretations: The phrase "Mangalashtak Once More" might evoke memories of the Marathi film of the same name. This cinematic exploration of modern relationships intertwines with the traditional Mangalashtak, showcasing its timeless relevance.

Decoding the Origins and Authors of Mangalashtak

Historical Roots: Traditional Wisdom Passed Down: The origins of Mangalashtak can be traced back to ancient scriptures and traditional wisdom. The verses may vary across regions, but the underlying essence remains consistent, often credited to ancient sages and poets.

Mangalashtak with Lyrics and Meaning: A Spiritual Experience

Mangalashtak with Meaning: Unraveling the Blessings: Understanding the meaning behind each verse enhances the spiritual experience of Mangalashtak. It unveils layers of blessings, capturing the essence of commitment, love, and harmonious companionship.

Marathi Mangalashtak with Lyrics and Meaning: Cultural Richness: Experiencing Marathi Mangalashtak with lyrics and meaning becomes a celebration of language, tradition, and spirituality. Each verse becomes a poetic reflection of the cultural richness embedded in Marathi weddings.

In Conclusion: Mangalashtak - A Timeless Tradition

Mangalashtak stands as a testament to the enduring cultural heritage of Maharashtra. With its poetic beauty, musical renditions, and spiritual significance, it continues to weave its magic, invoking blessings for a joyous and harmonious journey into marital life.